Podwójna dawka szczęścia i lekki wkurw

Wczoraj nawiedzili mnie dwaj kominiarze, którzy sprawdzali wentylację w mieszkaniach całego budynku. Czy może być większy znak szczęścia? Pytanie tylko, czy to szczęście na te ostatnie dwa dni w roku, czy już na cały przyszły... Z tymi kominiarzami to ciekawostka, bo kilka dni przed świętami w drodze do pracy tez mijałem dwóch takich panów - trudno było nie zauważyć, bo ci warszawscy mają na plecach jak byk "kominiarz" napisane. Choć ci dwaj od wentylacji nie mieli, no ale trudno im nie wierzyć na słowo, kiedy pakują ci się do mieszkania, są ubrani na czarno i robią jakieś pomiary...


I już tak miałem cieszyć się tym nadmiarem szczęścia i przekazywać je bliźnim, kiedy jakaś gówniara na Marszałkowskiej trafiła we mnie zmiętą ulotką, którą kilka chwil wcześniej wzięła zapewne od kobiety stojącej przed wyjściem spod ronda Dmowskiego. Oczywiście dziewczyna nie rzuciła we mnie celowo. Rzecz w tym, co zrobiła. Zmiętą ulotkę nie rzuciła na chodnik gdzieś tam jakoś ukradkiem. Nie... Zmiętą rzuciła za swoje ramię wprost pod moje nogi... Pewnie chciała zaszpanować w ten sposób przed idącą z nią drugą gówniarą, zapewne koleżanką. Krzyczę: "Coś pani wypadło", ale albo zrobiłem to za słabo, albo mnie zignorowała. Na pomysł podniesienia ulotki i rzucenia w dziewczynę wpadłem za późno. Poza tym awantura byłaby gotowa...

O tym, że warszawiacy to śmieciarze nie dbający o swoje własne miasto, już się tutaj wypłakiwałem. Niech to będzie kolejny kamyczek do tego ogródka. Gówniarze...